تأثیر بکارگیری الگوهای تنفسی و ماساژ بر نگرش و شدت درد زایمان در زنان نخست زا

زمینه و هدف: زایمان یک تجربه مهم در زندگی زن محسوب می شود وکیفیت این تجربه اثرات کوتاه مدت و دراز مدتی بر جای می گذارد. تجارب منفی آن سبب بروز مشکلات روحی- روانی و اختلالات جنسی در دوره بعد از زایمان شده و بر رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد تأثیر شگرف می گذارد. از طرفی ترس و اضطراب از درد زایمان منجر به افزایش روزافزون مداخلات جراحی می شود. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثرات الگوهای تنفسی و ماساﮊ بر نگرش و شدت درد زایمان انجام گرفت. روش بررسی: در این بررسی که به روش کارآزمایی بالینی صورت گرفته است، 50 زائوی نخست زا که جهت زایمان واژینال به بیمارستان ارجمند شهر کرمان مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمون و کنترل تقسیم شدند. برای گروه آزمون از ابتدا تا پایان مرحله دوم زایمان ماساژ و تکنیک های تنفسی مختلفی اجرا گردید در صورتی که برای گروه کنترل این مداخلات صورت نگرفت. شدت درد زایمان به کمک پرسشنامه visual analogue scale (vas) توسط زائوها در دیلاتاسیون های 2، 4، 6، 8 و 10 سانتی متر مشخص گردید. داده ها از طریق vas، فرم مشاهده رفتاری و فرم مصاحبه بعد از زایمان جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری تی تست، کای دو، ضریب همبستگی پیرسون و anova توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میانگین شدت درد در مرحله اول زایمان در گروه آزمون و کنترل به ترتیب 67/0±22/5 و 72/0±23/6 بدست آمد (05/0>p). نگرش مادران نسبت به پروسه زایمان در گروه آزمون مثبت تر بود (05/0>p) و تغییرات رفتاری در طول مرحله فعال زایمان مثل گریه بلند، جیغ زدن، بیان ترس، و غیره در مادران گروه کنترل بیشتر از گروه آزمون بود (05/0>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق، بکارگیری الگوهای تنفسی و ماساﮊ روشهای مداخله گر مقرون به صرفه ای بوده که می تواند بطور مؤثری در کاهش شدت درد زایمان و ایجاد نگرش مثبت به آن مفید باشد.